Bornovanın eğimi güzel yokuşlarından salardım kendimi
Yanımda aslı adında bir kız
Çok konuşuyor, çok geveze
Bir o kadar sıcakkanlı, samimi
Henüz bakkal amcaya
“Bunla ne gelir?” dediğim yaşlardayım
Hayatımın yokuştan inilen dönemleri
Henüz yokuş çıkmamışım
Aslının babası bizim yan okulda ögretmen
Bazen okul çıkışlarında o alırdı bizi
Huysuz, ters, nalet bir adam
Ama olsun o alırdı bazen bizi
Ondan dolayı aslıdan çok severdim kendisini
Evlerimiz çok yakındı
Onlara yemek götürdüğüm günler çoktu
Hele bu adam o içli köfteleri gördü mü
Yapmayacağı şey yoktu
Bornovanın eğimi güzel yokuşlarından salardım kendimi
Denizle ilk buluştuğum noktada
Hep aslı vardı solumda
Aslı, sen de özledin de mi?
