Beni neye inandırdığını anlıyorum
Saçların burnuma çok yakınlar
ve boynun
zarifliği ile
bu denizler
boğulmak için
çok derinler
kimseyi mutlu edemezken
sendeki bu kadınlık nereden?
Yine bir gece
Başımda duman birikti
Dışarılar sessizliğini
Koruyamadan kornalar
Sabaha kaldı
Kapımın önündeki çöp
Diğeri ile aynı kefe
Mars, Jüpiter dönmez
Gözükmez
Aile içi fertler dertlere
Yol açtı
Kadıköy ‘ün sahnesi barlar
İnsanlar
çerezler
Sokağını yıktı
6:45 tek başına
Ayakta ve sağlam resist
Biralar denizlere karışmış
Boğazlar yutkunamıyor bu kadar
Arabayı, insanı
Dumanlar, sisler
Göz bulandırıyor
Hayat ile bayat yazılar
Duvarlar siliniyor
Boyacılar serbest bırakıyor
İçindeki aşkı, ızdırabı
Biraz da olsa bizdeki haklı
oltayı
Anneler, babalar
Şehit düşüyor
Gecenin bir vakti
Kimse ağlamıyor
Bir vakit
Yok oluyoruz
Toparlanamıyoruz
Birleştiren kaymakam ya da
Muhtar adayı oy okuyor
Kapitalist düzen
Kahraman işçi sınıfı
Zorlatılmış apandis ameliyatları
Bel fıtıkları
Dile gelse
KARL MARX dese
Anlar mıyız?
Ezanlar yokuş aşağı
Üsküdar ya da karşıdaki
Herhangi bir deniz kenarı
İki insan için ayrılmış
O süslü bank ve meleklerin
İncinmiş kanatları sığmıyor
Dünyaya
O ufacık çiçeğin
El tutuşuna
İki dünya arasında nereye
Vakit ayıracağına
Sığmıyor aklın
Vicdanın
Gururun
Dilinin ucundaki tükürük
Bile ağır geliyor
Yaşantına
Sabah yatağından
Caddelere kadar attığın
İlk adım
Günün nasıl geçeceğine
Karar veriyor
Belki bir kadın
Kahve ya da bir ara
Karşıma oturdun
Sigara yaktın
resim kaynak:
http://lh5.ggpht.com/87BrlTtuUvNvR6UIro22aaDBuyO79szTH_9DqtGHq09B3hQXMtrwEMYIaDrjTp87ITh1MDRhympV3pPwfB4SlBlccnvxOgfrkJivL6pL=s600
