Yağmur başladı
Sicim sicim
Duvara, toprağa
Arabanın camına
Hiç kendine acımadan
Vuruyor kendini
Bıkmış, usanmış
Lekesiz ve birkaçı
Düşmek istemezken
O şemsiyenin tepesine
Hepsi tek tek
Kovuluyor cennetten
Ve bütün nefretiyle düşüyor
İnsanlığın üzerine
Şarapnel edasıyla
Ortaçağ gibi
Hiçbir salt amacı gütmeden
Düşüyor
Düşüyor
Kasvetli
Kısa
Kısa
Ne zaman yağmur yağsa
Islanmayı yeğlerim
Ama korkarım
Hasta olmaktan
İşe gidememekten
Para kazanamamaktan
Bu yüzden dururum
Yağmayan tarafta
Islanmayı yeğlerim
O gün Mustafa Bey
Islanmak istedi
Benimle değil ama
Kendisiyle demek istedi galiba
O günden sonra
Yağmurunda anlamı kalmadı
Ben hariç herkes
Orada durmak zorunda
Zorunda kötü bir şey
Sanki
