“Bana bir harf öğretenin, kırk yıl kölesi olurum.” diyor Hz. Ali. Bir harfe kırk yıl kölelik… Akla zarar gibi geliyor düşününce. Oysa ne kadar değerliymiş bir harf bile.
İlim öğreten ve öğrenen kadar varoluş gerçeğini kavrayabilenler ise ne kadar da şanslılar. Bugün 24 Kasım Öğretmenler Günü. Öğretmen, bir çoçuğun hayatında anne ve babasından sonra en yakın olan kişi. Öğretmen, öğretirken öğrenen, çıktığı yolda sabrı ve fedakârlığı yoldaşı olan hayat okulunun yolcusu.
Öğretmenlik en kutsal mesleklerden biridir. Hayatta herkes her mesleği yapabilir ama öğretmen olmak, deyim yerinde ise “her yiğidin harcı” değildir. Çünkü sadece bir öğretmen değil, aynı zamanda bir ressam, doktor, sanatçı bile olabilir yeri geldiğinde. Birden çok mesleklerin ana adıdır bence öğretmen. Öyle ki, kimi zaman anne ve baba bile olur öğrencisine. Şimdi bu kadar fedakârlıkları bir arada yapabilen birinin hakkını nasıl ödeyebiliriz?
Öğretmen karşılıksız seven, kendini mesleğine adayan ve bu yolda ömür tüketendir. Bu nedenle çocukları sevmeyenler, sabır nedir bilmeyenler lütfen bu mesleği seçmesinler. Bu kutsal bir görevdir ve sevmeden, sabretmeden olmaz. Bana sorsalar, özellikle ilkokul öğretmeni olacak insanları tek tek araştırmak gerekir derim. Elenerek seçilmeli her biri. Böyle seçilmeliler ki, onların eserleri olan çocuklar mutlu ve düzgün yetişebilsinler.
Yeri geldiğinde öğretmen bir bahçıvan gibidir. Kocaman, çiceklerle dolu bir bahçenin bahçıvanı. Her gün itina ile çiçeklerinin bakımını üstlenir. Ve bütün bunları sevgi ile yapmazsa, o çicekler gün gelir solmaya mahkûm olurlar. Çocukları sevmeyenler, öğretmen olmayın siz kardeşim!..
Bir sevdadır, öğretmen olmak. Bu meslek, sevgi ister, sevgi emek ve sabır ister. Bırakın bahçıvanları çicekleri ile başbaşa. Leke sürülmesin artık bu kutsal mesleğe. Küçücük çocukların, hayallerini ve umutlarını yıkmayın.
Çocukların en güzel yıllarını sevgisiz geçirmelerine müsade etmeyelim. Bu sebeple ilkokul öğretmenleri çok özel olmalı. Öyle ki, seneler sonra bile mutlu hatırlamalı çocuklar, öğretmenlerini. Mesela ilkokul öğretmenimin yeri bambaşkadır bende.
Kendimi çok şanslı hissediyorum, böyle bir öğretmen tarafından eğitildiğim için. Koskoca beş yılın tarifi mümkün değil elbette. Düşününce ne çok emeği var üstümüzde. Ve o zamanlar şimdiki gibi az öğrenci yok sınıflarda. Hemen hemen elli kişiye yakın öğrenci sayısı. Kalabalık sınıflarda anca üçer üçer oturabiliyorduk. Korkuyla ve ağlayarak geldiğimiz sınıfa, güler yüzü ile bir anda hepimizin gönlünü almayı başarmıştı. Bu koskoca beş yıl boyu, epey kahrımızı çekmişti. Bizimle sevinir, bizimle üzülürdü. Bir harf öğretmek ne kelime, bize hayatı ilk o öğretmişti. Şimdi onca yılın hakkını nasıl verebilirim?
Anlat deseniz mesela onu, anlatamam ki… Benim ilk öğretmenim, çocukluğum gibi belki uzaklarda ama ben onu hep hatırlarım. Gözümüzde kocamandı, en çok saygı duyduklarımızdandı. İlmek ilmek işlerdi bizi. Öyle ya, o bir sanatçıydı. Eserleri ise bizlerdik, her birimizde ayrı bir nakış, ayrı bir desen. Birer birer canlandı gözümde şimdi o yıllar. Anlatması mümkün olmasa da, bildiğim tek şey var ki, hâlâ dün gibi aklımda olması.
O dik duruşuyla, kendinden emin oluşu ve asaleti ile. Öyle bir kazınmış ki aklıma her hâli, unutmam imkânsız. O benim öğretmenimdi, hayran olduğum kadın… Yıllar geçse de, 40 yaşında bile olsanız, ilkokul öğretmeninizi görünce yeniden çocuk oluveriyorsunuz. Ne o yaşlanıyor gözünüzde, ne siz büyüyebiliyorsunuz.
Bugün onu anlatmak istememin sebebi ise, hani öğretmenler günü ya, ilk aklıma geleni yazmak istedim. İlk onu hatırladım yine. Belki onun bana öğrettiği bir harfin bile hakkını veremem. Ama öğretmenim başta olmak üzere, böylesine değerli, eli öpülesi, hakkı ödenemeyecek öğretmenlerin hâlâ var olduğunu yazmak istedim. Olur da bu yazdıklarımı okursa, benim için ne kadar değerli olduğunu bilmesini istedim. Böyle öğretmenlerimiz var oldukça çocuklar emin ellerde olacaktır.
Bugün onları saygıyla selamlıyorum, başta ilkokul öğretmenim Nesime Atalay olmak üzere, üzerimde emeği olan tüm öğretmenlerimi.
Öğretmenler gününüz kutlu olsun. Ülkemin fedakâr ve cefakâr öğretmenleri!.. Emeğiniz emeğimiz, yarınlarımız çocuklarımız ise emanetinizdir…
Fotoğraf Kaynak: http://www.yenislayt.com/slayt/1113-bir-sevdadir-ogretmen-olmak
