Günlerdir ülkemde olup bitenleri gururla seyrediyorum. Hiç bu kadar zor olmamıştı vatanımdan uzak olmak. Söylemek istediklerim o kadar çok ki. Nereden başlasam bilemiyorum. Böyle bir milleti nasıl anlatabilirim?
Kaç gündür sokaklarda uykularını uyutup gelenler var ya, işte onlar. Selam olsun size…
Korkmadan cesurca kamyon kullanan teyzeye, tanka vurarak ” Ben ölmeye hazırım, sen öldürmeye hazırmısın? ” diye haykırana, ” bizi de vur” diye askerin karşısında korkusuz dimdik duranlara, koskoca tankın önüne yüzü koyun yatana, yorganları bayraktan, döşekleri kartondan olan , savunmasız uyuyan çocuklara, eline baltasını, sopasını alıp gelen ninelere, tankların önünde yürüyerek ” ben anneyim” diye feryat eden anneye, bayrağını seccade yapan, “Allah’tan başkasının önünde eğilmem! ” diyen yiğitlere, hayatlarında ilk defa tanka binip, onu sürmeye cesaret edebilen, sokaklarda gövde gösterisi yapanlara, traktörü, kamyonu, tüfeğiyle koca bir taburu durduran, eli öpülesi köylülere, siyasi görüşüne aldırış etmeden yan yana darbeye karşı koyan, kocaman yüreği olan yurdumun insanlarına…
Selam olsun sizlere! gurbetten selam olsun…
Gurur duydum herbirinizle. ” İşte dedim, benim ülkem, benim insanım.” Bilmenizi isterim ki, yalnız değilsiniz. Biz de buradayız, ne kadar uzakta olsak, konu vatan olunca mesafe tanımayız. Bir oluşunuz, dik duruşunuz, korkusuzca milli irade için savaşmanız, bundan daha önemli bir şey olabilir miydi? İzledikçe ağladım, ağladıkça gurur duydum.
Haykırasım geldi, Almanya sokaklarına çıkıp “işte bunlar benim milletim” diye. Diğer taraftan da giden onca canlar, gözü yaşlı geride kalanlar, acısını içine gömüp ” Vatan sağolsun! ” diyenler, boğazıma düğümlenmiş bir lokma gibi, yutkunamıyorum, nefes alamıyorum.
İçim yanıyor ” ah ” diyorum. Ve adına destanlar yazılan, bir metre toprağı için kanlar dökülen benim canım vatanım! Nasıl kıymak istediler sana hala anlamıyorum. Oysa sen, dil, din, ırk gözetmeksizin hepimizi bağrına basmıştın. Ekmeğini yedik, suyunu içtik, ne oldu da kıymetini bilmez olduk? Ne savaşlar gördün yenilmedin, ne darbeler gördün yıkılmadın. Kimsenin gücü de yetmedi, yetmez de. Bugün de bak dimdik ayaktasın işte!
Çünkü senin arkanda gözü kara, yüreği koca bir millet var. Ve o millet yine bir tarih yazdı, çekemeyenlere inat. Artık bir olmaktır bize yakışan. Biz bir oldukça kim durabilir ki karşımızda. Bak ne diyor üstad:
“Surda bir gedik açtık, mukaddes mi mukaddes,
Ey kahpe rüzgar, artık ne yandan esersen es!”
Necip Fazıl Kısakürek
Fotoğraf: Fadime Çetinkaya
