Senin de içinde sürekli bir yerlere yetişme isteği var mı? Bende fazlasıyla var da. Acaba diyorum hayat denen şey bu mu sürekli bir yerlere yetişme durumu mu? Küreselleşen dünyada artık insanlardan aynı anda birkaç iş yapması bekleniyor. Eskiden köprülerde gişe memurları vardı. Ne oldu onlara? Hızlanan dünyaya yetişemediler yok oldular. Bir nevi doğal seçilim ve bu günümüzde daha da hızlı daha da acımasız bir şekilde devam ediyor. İşte biz de gişe memurları gibi olmayalım diye sürekli koşuyoruz. Nereye veya niçin koştuğumuzu da bilmediğimiz için boşuna enerji harcıyoruz. Elimize de bir şey geçmediği için mutlu olamıyoruz.
Bir işi başardığımızda ne kadar yorulmuş olsak da mutlu oluruz. Çünkü insan beyni bir işin sonucuna bakar. Bir söz vardı. “Kimse senin dalgalarla nasıl boğuştuğuna bakmaz. Gemiyi limana getirip getirmediğine bakar.” diye. İnsanın düşüncesi bu kadar net başka bir şekilde anlatılamaz. O yüzden benden size bir tavsiye: Bu sürekli koşuşturduğumuz dünyada koşmadan önce bir iki dakika nefes alıp nereye ve hangi yoldan koşacağınıza karar vermeniz olacaktır. Emin olun yaşadığımız dönem ne kadar enerjimizi birkaç parçaya bölmemizi istese de biz mümkün olduğu kadar az parçalamaya çalışmalıyız enerjimizi.
Tamam kabul edelim hepimiz aynı anda birden fazla işi yapmak isteriz ama olmayacağını bildiğimiz halde bunu yapmaya devam etmek ahmaklık olur. Bu 1,80 boyundaki bir adamın 10 metre yukarıdaki bir nesneye değmeye çalışmasından farklı değildir. Uğraşırız ama sonuç olarak hiçbir şey olmaz. Kendimizi kandırmış oluruz. Bu bir illüzyondur! Kendinizi kandırmaktan vazgeçin!. “Çok çalışmayın, akıllı çalışın.”
Yapacağınız işleri önem sırasına göre sıralayın biri bitmeden diğerini yapmaya çalışmayın.
