İki çizginin koşut yani muvazi olması, aynı yönde aynı zamanda gelişerek, birbirini kesmeden, kesişmeden uzayıp gitmesi ve bunun sonsuza dek sürmesi hayatımızın bir göstergesi değil mi?
Yaşadığımız dünyada iki yarım kürenin aralarında paylaştığı 180 adet paralel varken yaşadığımız hayatta olmaması muhtemel mi?
Her şeyin paralel olduğu bir dünyada, dikey olduğunu zanneden insan düşüncede, yaşamda, yapıtta hep dik gözükmesi ama bunların bile dikeyde birbirine paralel olmasına karşın; uyurken bile yatağına paralel olan insanın hep dik olmaktan söz etmesi mümkün mü?
Fizik ötesi olarak düşünme ve var olmanın birlikte giden uyumu, düşüncenin biçimleri arasındaki uygunluğu aynı zamanda beden ve ruhun birlikte hareketi değil midir? Uyum içinde yaşamak ve kurallar, yaşantımızdaki paralel arzular ve davranışlar değil midir?
Daha da çeşitlendirebileceğimiz ama kısa başlıklarla geçtiğimiz bu birliktelikler daha çok çeşitli olup hayatımızda fazlasıyla mevcutken bunu kelimeyi kötülemenin ya da düşmanını dost bir ifade ile kötü yapayım derken, dost bir kelimeyi düşman yapmanın anlamı nedir?
Aynı yönde ve uyum içindeki paralellerden birinin hırsa kapılıp diğerini geçme mücadelesi ya da haksızlığa karşı dikey olmaya çalışması ya da başka alanda paralel bir oluşum içine girmesi olabilir mi?
Diğer yandan paralel evrenden söze edilirken, birbirine paralel iki düşüncenin birlikteliğinden bahsedilirken, paralellerin aynı yönde olması, aynı olmasını; beraber takılmaları, hiç bir zaman hiç bir yerde kesişemeyecek olmalarına karşın, bir amaçta birleşmelerini ve hedeflerinin aynı olmasını gerektirir mi?
Paralelden biri ya da bir kaçı diğerinin amacını sadece desteklemek ve kuvvetlendirmek için mi vardır; yoksa onun yanında takılıp onun gibi olmak için mi?
Bir başkası gibi davranmak ona sürekli paralel olarak hareketlerini kontrol etmek ve yaşamaya çalışmak onun doğrultusunda hareket etmek ama sonuçta hiç birleşememek bunun yanında da kendi kişiliğini ve karakterini kaybetmek, kimliğini unutmak paralelliğin bilinmeyen bir özelliği midir?
Yani, hep bir şeylere paraleldik ve paralel bir yapının içinde idik. Farkına vardığımız ya da bize fark ettirilen paralellikten bir ya da bir kaçı bahsettiğimiz. Diğerlerini bulmak yaşamın içince gizli onları fark etmek hususunda nelere ve kimlere paralel yaşadığımız bizlere kalmış. Bunları bulduğumuzda ve her şeyi paralel yaşadığımızın farkına vardığımızda, hiç dikey olamadığımızın ve özgürlüğü hiç bulamayacağımız bir paralellikte arıyor oluşumuzun bilincine varacağız belki de!
Hattı zatında bahsettiğimiz gibi her şey en az bir şeye; bir şey çoğu şeye paraleldir zaten. Asıl olan, yanında bulunduğunuz, hareket ettiğimiz ya da desteklediğimiz düşünce ve yapının doğrularının yanında paralel olmak iken; hatalarında ve yanlışlarında ona karşı dikey olabilmektir.
