Umudun ötesindeki kumru

Zamanımızın sorunlarından biri olduğunu düşündüğüm benliğimizi ve geçmişimizi unutmanın ileri seviyeye ulaştığını görüyorum. Ve bu git gide tehlikeli bir hal alıyor. Mesela bildiğimiz bir sözü ele alarak işlemek istiyorum. Geçmişini bilmeyen geleceğine yön veremez. Bu sözü maalesef bu zamanlarda daha çok söyler oldum. Çünkü modern olma çabasına düştüğümüz için birçok maneviyatımızdan uzak kalıyoruz. Geçmişi unutan, geleneklerimizi, aile ve çevremizle olan ilişkileri önemsemeden, üstüne perde çekerek, en temiz duygularımız yerini vicdansız, vurdumduymaz ve kibirliklere bırakan, güvensiz bir nesile bürünüyoruz. Bu özellikleri büründükçe İslamdan uzaklaşmamıza sebep olduğunu bilmenizi istiyorum. Oyunlarımıza kadar müdahale edildiğini bilmek ise ayrı ürpertiyor içimizi. Eskiden hatırlıyorum da oyun oynamak için evlere girmek istemezken, şimdi dışarı çıkmayıp yorulan, tablet, telefon vs. araçlarla gençliklerini heba eden çocuklar yetişiyor. Bir bilseler aslında o sokak oyunlarının tadını, o mahalledeki kardeşlikleri. Kapı önünde hiç eksik olmayan çocuk seslerini. Bir bilseler keşke.

Evlerde birbirlerinin yüzlerini görmeyen, muhabbet ve sevgiden yoksun, teknolojinin esiri olmuş bir aile kuruluyor. Sonra bu ailelerin bizi ileri seviyeye ulaştıracağını düşünüyoruz. Maalesef bu zihniyetle daha çok benliğimizden uzaklaşıp, başkalarının kılıklarına bürünüp, yeni robotlar diye adlandırdığım oyuncaklara dönüyoruz. Eskilerin bir kıymeti vardı gözümüzde. Dedelerimizin, babalarımızın, öğretmenlerimizin hatta sokaktaki hiç tanımadığım amcanın bile bir kıymeti vardı gözümüzde. En önemlisi saygı vardı yüreğimizde. Geleneklerine uyan masumluk vardı. Şimdi ise en lüks evde oturma çabası, en güzel araba benim olmalı, modayı takip etmeliyim vs. zihniyetler var. Bu gibi şeylerin esiri olarak geçmişimizi unutmaya devam ediyoruz. Biz bu şekilde geçmişimizden uzaklaşarak, geleceğimize nasıl yön verebileceğimizi düşünüyorum. Ama aynı hızla nasıl modern görünebilirim ya da nasıl modern olabilirim gibi fikriyatların ilerlemesi beni korkutuyor. Eğer modern olmak; beni İslamdan, en temiz duygularımdan, geleneklerimden, ailemden ve hatta benliğimden koparacaksa kesinlikle modern olmak istemiyorum. Umutlarımızı her zaman saliha tutarak geleceğimizi rabbime emanet ediyorum.
Selam ve dua ile…

Son Yazılar

Özge Ur Yazar:

1996 doğumlu. Bursalı. Dumlupınar üniversitesi.